Lapa lapa kar yağmaya başladı. Arabayı biraz uzağa park edip Carmelo's a doğru yürüdüm. Çiçek kızlar buluşma günü sonunda çok eksikle gerçekleşti..

Fotoğrafın siyah beyaz olma sebebi Serap'ın saçlarını kıskanmış olmam olabilir..

Eve geçerken uzun yoldan dolanıp babamı görmek istedim. Eve giderken kar yine başlamıştı.

Eve girip ses çıkarmadan yukarı çıktım. Bazı anları beynime kazımaya çalışıyorum, çok unutkan biriyim malesef. O anlardan biri.. Babam beni gördü, gözlerindeki ifade tarif edilebilecek bişi değil.. Ait olmak güzel bi duygu.. "Benim" olabilmek..

Bu aralar ekstra duygusal olduğum doğrudur.. Daha ne kadar Merkür'e suçu atabilirim bilmiyorum ama var bişiler..

Haftasonu süperbaba pastası tam da denk geldi belki de..

"Aklımda bişiler var ama olabilir mi" diye gelen telefonlara bayılıyorum..

Süperbaba pastamız..

 Bi kolunda kamyon, diğerinde doğdu doğacak bebekleri..

Az önce de dediğim gibi "benim" olmak güzel..

İyi doğdun "benim" O..

O zaman bu da babam için gelsin.. Chris Rea..

Sevgiyle..

Berna